​رادیولوژی یا سی تی اسکن یا ام آر آی؟ از کدام روش تصویربرداری استفاده کنم؟

اگر تا به حال آسیب دیده اید، به احتمال زیاد یک معاینه تصویربرداری داشته اید. تست های تصویربرداری ابزار بسیار قدرتمندی هستند که می توانند به پزشکان در تشخیص طیف وسیعی از شرایط کمک کنند. با این حال، تست های تصویربرداری مشابه یکدیگر نیستند. تفاوت های بین سی تی اسکن، ام آر آی و اشعه ایکس را بیاموزید تا بتوانید با پزشک خود در مورد اینکه کدام نوع تصویربرداری برای شما مناسب است، بحثی آگاهانه داشته باشید.

سی تی اسکن، ام آر آی و اشعه ایکس همگی ابزارهای تشخیصی هستند که به پزشک اجازه می دهند ساختارهای داخلی بدن را ببینند. آنها با استفاده از اشکال مختلف انرژی الکترومغناطیسی مانند امواج رادیویی و اشعه ایکس تصاویری ایجاد می کنند. این فناوری های تصویربرداری در موارد زیر بسیار متفاوت هستند:

- دسترسی
- وضوح (سطح جزئیات در تصاویر)
- نوع انرژی مصرفی

MRI یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی از یک آهنربای قوی برای عبور امواج رادیویی از بدن استفاده می کند. پروتون‌های بدن به انرژی واکنش نشان می‌دهند و تصاویر بسیار دقیقی از ساختارهای بدن، از جمله بافت‌های نرم، اعصاب و رگ‌های خونی ایجاد می‌کنند. برخلاف اشعه ایکس و سی تی اسکن، MRI از هیچ پرتویی استفاده نمی کند.

امروزه MRIهای بسیار سریع و با وضوح بالایی توسعه داده‌ شده است که تمام فرآیند در 10 دقیقه یا کمتر انجام می شود. اسکنر MRI یک دستگاه بسیار تخصصی است و ممکن است در برخی از مراکز تصویربرداری یا اورژانس بیمارستان های دیگر در دسترس نباشد.

اغلب مشکلات آن‌قدر ظریف هستند که نمی‌توان آن‌ها را در عکس‌های اشعه ایکس دید.این جایی است که MRI وارد می شود. MRI وضوح کنتراست عالی را برای استخوان ها و بافت های نرم ارائه می دهد.

MRI به ویژه برای تشخیص آسیب های ورزشی و شرایط اسکلتی عضلانی مفید است، از جمله:

از دست دادن غضروف
التهاب مفاصل
فشرده سازی عصب
آسیب های ستون فقرات
پارگی یا جدا شدن رباط ها، تاندون ها، ماهیچه ها و غضروف ها مانند:
پارگی منیسک
آسیب های ACL
تاندون آشیل پاره می شود
رگ به رگ شدن و کشیدگی
پارگی روتاتور کاف

منبع: www.hopkinsmedicine.org

چه آسیب هایی نیاز به اشعه ایکس (رادیولوژی) دارد؟

اشعه ایکس که رادیوگرافی نیز نامیده می شود، تشعشع را در بدن ارسال می کند. نواحی با سطوح بالای کلسیم (استخوان‌ها و دندان‌ها) تابش را مسدود می‌کنند و باعث می‌شوند روی تصویر سفید به نظر برسند. بافت‌های نرم به تابش اجازه عبور می‌دهند و روی تصویر خاکستری یا سیاه دیده می شوند.

اشعه ایکس سریع ترین و در دسترس ترین شکل تصویربرداری است. یک معاینه اشعه ایکس تنها چند دقیقه طول می کشد تا کامل شود. رادیولوژی معمولاً تصویربرداری خط اول است.

اشعه ایکس برای تشخیص موارد زیر ایده آل است:
- شکستگی
- دررفتگی ها
- جابجایی مفاصل
- فضاهای مفصلی باریک
اشعه ایکس آسیب های ظریف استخوانی، آسیب های بافت نرم یا التهاب را نشان نمی دهد. با این حال، حتی اگر پزشک شما به آسیب بافت نرم مانند پارگی تاندون مشکوک باشد، ممکن است برای رد شکستگی، عکسبرداری با اشعه ایکس تجویز شود.

چه آسیب هایی نیاز به MRI دارد؟

چه آسیب هایی نیاز به CT Scan دارد؟

سی تی اسکن یا اسکن توموگرافی کامپیوتری، تشعشع را در بدن ارسال می کند. با این حال، بر خلاف یک مطالعه ساده اشعه ایکس، سطح بسیار بالاتری از جزئیات را ارائه می‌کند و نماهای کامپیوتری و 360 درجه از ساختارهای بدن ایجاد می‌کند.

سی تی اسکن سریع و دقیق است. آنها بیشتر از اشعه ایکس طول می کشند اما هنوز سریع هستند (حدود یک دقیقه). این آنها را برای شرایط اضطراری ایده آل می کند. نشانه‌های CT اغلب به تروما مربوط می‌شوند، مانند فردی که تصادف کرده یا زمین خورده است تا شکستگی را رد کند.

سی تی اسکن می تواند موارد زیر را تشخیص دهد:

- لخته شدن خون
- شکستگی های استخوان، از جمله شکستگی های ظریفی که در اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند
- صدمات عضوی

​​​​​​​
اگر بیمار نتواند MRI انجام دهد، ممکن است سی تی اسکن توصیه شود. افرادی که دارای ایمپلنت های فلزی، ضربان سازها یا سایر دستگاه های کاشته شده هستند، به دلیل وجود آهنربای قدرتمند داخل دستگاه، نباید MRI انجام دهند. سی تی اسکن تصاویری از استخوان ها و بافت های نرم ایجاد می کند. با این حال، آنها به اندازه MRI در آشکار کردن تفاوت های ظریف بین انواع بافت موثر نیستند.